e Gunnerstraat in Weerselo is een bekende straat binnen die vele kleine industrieterreinen in Twente. En eerlijk is eerlijk: je vindt er telkens opnieuw weer pareltjes. Zo is de naam Vennegoor daar natuurlijk al jarenlang bekend als installatiebedrijf. Gestart in 1976 op huisnummer 23 en later verhuisd naar nummer 19. Maar pal ernaast staat al meer dan een decennium Vennegoor Kleinmetaal van zoon Ben Vennegoor (35), wiens hart meer bij metaaltechniek dan bij installatietechniek bleek te liggen. Hij begon ooit rond 2008 in de avonduren onder de naam G. Vennegoor VOF, maar al na twee jaar later zegt hij tegen zijn echtgenote Jolien (35): “Ik zeg m’n baan op en begin voor mezelf. Het komt wel goed.”

‍

Achter het woonhuis bevindt zich de ingang van het kantoor en de werkplaats. Op zich niet zo verrassend, want dit tref je vaker aan bij deze ondernemingen. Alleen zit hier de verrassing (zoals het hoort) aan het eind.

SMEOT

Ben verontschuldigt zich voor het feit dat ik even heb moeten wachten, maar Jolien had mij al voorzien van koffie. Hij had een gesprek met een stagebegeleider van het SMEOT (Stichting Metaal en Elektro Opleidingen Twente). De opleiding die hij zelf in 2003 en 2004 ook heeft gevolgd en die eigenlijk als een rode draad door dit gesprek zal blijken te lopen. “Ik vind dat belangrijk, zo’n gesprek met een stagebegeleider. Wij nemen stagairs hier uiterst serieus en dat kost dus tijd.” Waar andere ondernemers vooral over hun product, groei en visie praten, gaat het gesprek hier vooral over de medewerkers. “De jongens,” zoals Ben ze noemt. En dat is niet zo heel vreemd in een sector waar de schaarste aan gekwalificeerde medewerkers al decennia lang erg groot is: “Tegenover elke stagiair van het SMEOT staan vier bedrijven met een stageplaats klaar. Ze hebben het écht voor het uitzoeken,” zegt Ben.

‍

‍
“Hier in ons bedrijf is het licht nooit voor ’s avonds half tien uit”

Gestage groei

Maar ik wil toch eerst even iets meer weten over het bedrijf en de ondernemer. “Vanaf de eerste dag dat ik voor mezelf begon heb ik aan werk eigenlijk geen gebrek gehad. Ik begon weliswaar midden in de financiële crisis, maar kon zo nodig zo nu en dan ook terugvallen op het installatiebedrijf waar ik werd ingehuurd,” zegt Ben. Maar al snel was er al behoefte aan een extra arbeidskracht. “En dat werd een stagiair. Die kon zich hier bij ons verder ontplooien en zijn eigen kwaliteiten verder ontwikkelen. In het weekend en op vrije dagen was hij er ook en zo rolde hij vanzelf bij ons in een vaste baan. En zo is net eigenlijk continu gegaan de afgelopen twaalf jaar. We hebben nog nooit aan werving gedaan. Vanuit het SMEOT en ROC van Twente, maar, misschien nog veel belangrijker, via de jongens zelf, krijg ik hier mailtjes of appjes binnen van leerlingen die hier graag stage willen lopen.” Dat dit bijzonder mag worden genoemd en ook veelzeggend is over het werkgeverschap van Ben én Jolien, daar willen ze, bescheiden als ze zijn, eigenlijk niets van weten. Ze hebben er nu zeven in vaste dienst en er lopen meerdere leerlingen.

Blijven investeren

Er wordt ook voortdurend geïnvesteerd in het bedrijf, waardoor het ook voor de medewerkers uitdagend blijft. En hoe! Zoals de bouw van de nieuwe hal (later meer hierover), een enorme bovenloopkranen en binnenkort zelfs een Robot Laser Snijmachine voor het precisiewerk, die door 20 mm staal en 10 mm RVS kan snijden. Ben: “Er is veel vraag naar dit werk en je kunt het ook uitbesteden. Maar we kunnen het ook zelf gaan doen en onze jongens weer een nieuwe uitdaging en andersoortig werk aanbieden. Onze klantenkring is zeer divers. Zo werken wij bijvoorbeeld voor grote en middelgrote interieurbouwers. Van echt puur maatwerk, tot en productiewerk. De een kan hier uren turen op een verfijnd product, terwijl een ander het prima vindt om met een muziekje 250 RVS tafelpoten te produceren. Heerlijk toch?” Maar de diversiteit aan eindproducten of halffabricaten die hier worden geproduceerd is groot; van wastroggen tot keukens, van machinebouw tot plaatwerk. Ben en Jolien hebben samen met hun gezin (twee meisjes en een jongen) alle vertrouwen in de toekomst. Jolien: “Het is allemaal onzeker nu. Er sprake van schaarste en van onverwachte prijsstijgingen. Maar daar heeft nu bijna iedere sector last van. Dat is de schrale troost, zullen we maar zeggen.”

Hobby

Voordat we samen even een kijkje gaan nemen in de hal verklapt Ben nog even een hobby. “Hier in ons bedrijf is het licht nooit voor ’s avonds half tien uit, maar ik ga ook iedere avond naar mijn schoonvader in Reutum. Wij hebben daar samen 177 rosékalveren. Een hele mooie hobby, zegt Ben. En dan komen we dus bij de verrassing: de hal. Gloednieuw, honderd meter lang en vanaf de Gunnerstraat bijna volledig aan het oog onttrokken. Zoals ik al zei. Je moet ze even zoeken, de pareltjes. Ook de mensen.