rik Volmerink (50) was namens het CDA twaalf jaar politiek actief in én voor de gemeente Tubbergen. De eerste vier jaar zat hij er als raadslid en de afgelopen acht jaar was hij werkzaam als wethouder. Hij heeft altijd al aangegeven na twee periodes wethouderschap te zullen stoppen en het stokje over te willen geven aan een jongere generatie. Vandaar dat Erik slechts als lijstduwer te vinden was tijdens de laatste gemeenteraadsverkiezingen. We blikken met deze bevlogen en trotse politicus uit Reutum terug en kijken vooruit binnen het thema ‘mobiliteit en bereikbaarheid.’
Waarom die foto bij het fietspad naar Manderveen? “Dit fietspad is niet meer of minder belangrijk dan welk fietspad dan ook in Tubbergen. Maar ik ben blij en trots dat dit laatste fietspad, in de hele reeks die we tussen de diverse dorpen de afgelopen jaren hebben kunnen realiseren, nog net binnen mijn ambtstermijn als wethouder is opgeleverd. Ieder dorp kan nu via een vellig fietspad naar een ander dorp binnen onze gemeente. Dit vond en vind ik erg belangrijk."
Voordelen van de fietspaden
"Het stimuleert het fietsgebruik, zeker onder jongeren. Elk dorp mag dan wel voorzien zijn van een basisschool, maar voor het voortgezet onderwijs zijn ze aangewezen op het Canisius in Tubbergen. En je wilt dat deze kinderen ook buiten de bebouwde kom veilig kunnen fietsen. Vrij van auto’s en zware agrarische machines. Derde en vierdejaars havo- en vwo-leerlingen moeten zelfs naar het Canisius in Almelo fietsen.” Erik ziet nog meer voordelen. “Het gebruik van de elektrische fiets groeit enorm en daarmee wordt het ook aantrekkelijker om grotere afstanden te overbruggen. Ook voor volwassenen. Je komt bijvoorbeeld niet bezweet op je werk of op een afspraak. In de coronaperiode waarin er veel vanuit huis werd gewerkt, ontstond er ook groeiende behoefte aan bewegen buitenshuis. Mensen pakten steeds meer de fiets. Op een ontspannen manier bewegen. Maar ook het toerisme is er bij gebaat. Ik hoor het van onze horecaondernemers. De Boerenopstand Route met z’n talloze knooppunten, maar ook ‘Veurn & Ett’n’ kan prima op de fiets in de toekomst.”
“Ieder dorp kan nu via een veilig fietspad naar een ander dorp binnen onze gemeente”
Openbaar vervoer
Maar Erik is geen type ‘fietswethouder’. Zo iemand die koste wat het kost iedereen op de fiets wil krijgen. Daar is hij te realistisch voor. “Kijk, als je op het platteland woont, ben je nu eenmaal meer afhankelijk van een auto dan in de stad. Je ziet hier nog altijd jongeren zo snel mogelijk hun rijbewijs halen, iets wat in meer stedelijke gebieden al wat minder is geworden. Echter ook hier is een kentering zichtbaar. Maar je moet dan ook niet alleen de fiets als alternatief bieden.” Waarbij we zijn beland bij het openbaar vervoer. “We hebben hier een aantal buslijnen, die ’s morgen vooral door scholieren en studenten worden gebruikt. Met name vóór de coronatijd zaten deze bussen qua norm overvol. In goed overleg met Provincie en Keolis hebben we in de ochtendspits twee extra bussen in kunnen zetten. Dus in plaats van twee reden er vier bussen, zodat onze studenten toch op tijd de aansluiting met de trein naar Hengelo of Enschede konden krijgen. Ook bleek uit onderzoek dat veel van onze inwoners uit Langeveen, Manderveen en Geesteren met enige regelmaat naar Hardenberg gingen. Naar het ziekenhuis of soms gewoon om te winkelen. Maar er was tussen Hardenberg en de genoemde dorpen geen enkele vorm van openbaar vervoer aanwezig. Daar is nu in voorzien door hier een Buurtbus te laten rijden. Het bleek ook nog geen enkel probleem om hier vrijwilligers voor te vinden. En bovendien: ook in onze gemeente zijn er mensen die geen auto willen of zich het simpelweg niet kunnen veroorloven. Ik zie het dus ook als noodzaak.”
“Je moet ‘t leuk vinden om te doen, je moet er energie uit halen en als je dat niet kunt moet je er niet aan beginnen”
Verbinding met de A1
Nu we het toch over de auto hebben. Is Tubbergen nog een beetje bereikbaar? Want er zitten uiteraard ook veel ondernemers hier. “Er zijn hier inderdaad veel ondernemers. De meeste medewerkers van deze bedrijven komen vaak uit de regio. Of je vanuit Tubbergen nu naar Enschede, Hardenberg of Hengelo gaat of andersom, met een half uurtje ben je er. Maar de klanten van deze bedrijven bevinden zich vaak in heel Nederland. Het is dus van groot belang dat deze ondernemers een snelle verbinding naar en een goede aansluiting op de N36, N35 of de A1 hebben. Nou is de N36 redelijk goed te doen. Maar er loopt zoals iedereen weet een discussie over die Vloedbeltverbinding (de studie naar een nieuwe weg vanaf de zuidelijke randweg Borne naar de N743 tussen Almelo en Zenderen, met een eventuele doortrekking naar de N744-red.). De Provincie vroeg dus ook aan ons: hoe zien jullie dat in Tubbergen? Nou, voor ons is het simpelweg belangrijk om snel op die A1 te kunnen komen. Wélke variant is voor ons minder interessant, maar wel dat wij hier vanuit Tubbergen ooit bij knooppunt Azelo de A1 op kunnen zonder daarbij altijd maar door Borne te moeten kachelen,” zegt hij met een knipoog.
“Het was dynamisch en enorm tijdrovend, maar ik val niet in een zwart gat”
Digitale snelweg
Erik wil graag nog even iets kwijt. Iets waarop hij bijzonder trots is: “We hebben het hier over mobiliteit en bereikbaarheid. Maar wat heel interessant is: Tubbergen was ooit de eerste gemeente die volledig aan de glasvezel zat. We waren een Cogas-gebied en bij Cogas hadden ze een vooruitziende blik. En Tubbergen mocht de pilot doen. Ik denk op één of anderhalf procent na zit hier iedereen aan de glasvezel.
Na Tubbergen zijn er uiteraard veel meer gemeentes gevolgd, maar wij waren wel de eerste. En daar was het college destijds best wel trots op,” zegt hij terwijl hij met een brede glimlach met z’n vuisten op tafel slaat. “Dus de noodzaak om iedere dag naar kantoor te gaan is daarmee een stuk minder geworden. Want we kunnen hier gewoon razendsnel grote bestanden downloaden of verzenden, inloggen op servers op je werk. Ook dat is bereikbaarheid. En ook dat is mobiliteit.”
En nu?
Erik Volmerink was, voor hij aan z’n wethouderschap begon, twintig jaar docent aan het AOC, nu het Zonecollege. Oorspronkelijk komt hij van een agrarisch bedrijf en heeft ie thuis een kleine boomkwekerij en mest hij nog zestig tot zeventig (!) ‘blonde d'aquitaine’ runderen af, voor enkele keurslagers in de omgeving. De ouwe woonboerderij is afgebroken en doet nu dienst als kinderdagverblijf. Of dat wethouderschap nog wat heeft opgeleverd in financiële zin? “Ach, voor het geld moet je het niet doen. Althans; het was niet mijn drijfveer. Je moet ‘t leuk vinden om te doen, je moet er energie uit halen en als je dat niet kunt moet je er niet aan beginnen. Als ik terug mag kijken? Ik ben er vooral heel trots op dat ik het heb mogen doen. Het heeft mij veel gebracht. Ik heb mensen ontmoet uit alle lagen van de samenleving. Saamhorigheid geproefd. Ik ben daar echt van onder de indruk. Ik kwam in Zwolle, ik kwam in Den Haag. En wat ik heb geleerd is: er wordt echt nog wel degelijk naar je geluisterd. Maar je moet wel van je laten horen.” Kun je het loslaten, denk je? “Het was dynamisch en enorm tijdrovend, maar ik val niet in een zwart gat. Ik ga even een paar weken rust nemen en me oriënteren op de toekomst. Ja, dat ga ik zeker even doen.”
