elukkig ben ik mijn vak nooit gaan doen om er rijk van te worden. Of om beroemd of succesvol te zijn. Er is maar één reden waarom ik de planken op ben gegaan: passie! Dus was ik heel blij dat we in februari, na de zoveelste lockdown, eindelijk weer mochten. In optreden zit een groot deel van mijn geluk. Het is de medicatie voor alle ellende die ik om me heen zie.
Twee jaar lang heb ik me aangepast aan de coronamaatregelen: optreden voor slechts dertig man, anderhalve meter afstand houden, optreden via een Zoomverbinding. Zit je via je laptop naar een man of twintig te kijken die thuis voor de laptop moeten zitten van de baas. Dat ze tijdens het optreden naar het toilet gingen en ik dacht: ‘Trek op z’n minst nog een broek aan...’ Maar ik moest iets doen. Ik heb ook een hypotheek af te lossen. Dus heb ik onder andere in een museum gespeeld waar ik op voorhand dacht: ‘Is dit wel mijn publiek?’ Ik oordeel nooit over mijn publiek, maar als de directeur op de brandblusser in de gang een post-it moet plakken met de tekst: ‘dit is geen kunst’, dan begin ik toch te twijfelen.
We zijn inmiddels drie maanden uit de lockdown, maar het loopt nog niet storm in het theater. Een bezoek aan het theater zit bij mensen niet meer in het systeem. Tuurlijk; Youp, Theo en Claudia zullen niet klagen. Maar voor de meer onbekende namen zoals ik is het lastig om de zaal gevuld te krijgen. Op veel plekken moet ik opnieuw beginnen. En er staan veel artiesten in de rij die willen optreden. Iedereen heeft twee jaar werkloos thuis gezeten. Dus begin ik weer met zogenaamde preview-avonden waar ik mezelf in de kijker mag spelen. Hopend dat het publiek een kaartje koopt voor m’n show.
Voor één show rijd ik nu twee keer naar Eindhoven. Dat kost geld. Met de huidige brandstofprijzen, plus twee jaar coronacrisis, is het haast niet meer te doen. Veel collega’s zoeken hun heil in een ander vak. Dus de rij wordt korter. Dat wel. Maar het voelt niet goed. Want we zijn dit vak niet begonnen voor het geld. Gelukkig staat mijn tour voor komend seizoen in de steigers en ga ik weer lekker veel spelen. Er is namelijk één brandstof die me geen euro kost, maar me alles oplevert: passie!
